Пожарниците се герои и тие ставаат со своето живот во ризика за да ни заштитат од пожари. Тие се тренирани да борат со пожари користејќи специјални alatki и со помош на опрема што може да ги заштити од димот и жарот. Дисашкиот апарат е еден од најважните инструменти меѓу многуте други што ги користат. Причината што овој уред е неопходен за пожарниците е што неговото примена им помага да дишат чист воздух кога се заседнат во опасни ситуации како што се душечкиот дим или штетни гасови. Дисашкиот апарат е маска која ги покрива устата и носот на бебето-што им помага лесно да вдигаат кислород.
Апаратот за дишanje е друг вид СИЗ кој игра важна улога во осигурување на безбедност од пожар, бидејќи го овозможува на пожарниците да дишат комфортно и секогаш повеќе сати, па стoga да останат исто така период во места со дим и висока температура. Овој уред им овозможува да се приближат до пожарот и затоа можат успешно да го потушат. Додека тоа им овозможува и да пристапат до згради што не би биле безбедни поради пожарот. Ако не го носеле апаратот за дишaje, пожарниците би били во голем проблем, бидејќи е неможливо за нив да дишат чист воздух. Во спротивно, можеби ќе инхалираат дим и штетни гасови - даже ако има маска, областа за дишaне е изложена на factorите. Чим долнгe времe можат да работат со апарат за дишaње, по-голема е можността да потушат пожарот или да спасат некој кој можеби е во неа.
Последната единица на апаратот за дишање на пожарниците се подобрила многу во однос на овој почетен дизајн, така што е безбедна, помалку тешка и заправо е повеќе ефикасна како парче спасителска опрема. Овие уреди се проектираат да бидат лесни и носиливи за пожарниците. Првенствено, апаратот за дишање се состои од два делови - ваздушен цистер и маска за дишање. Пожарниците го носят маската пред своето лице и ова прави туга врска со ваздушниот цистер, кој е локализиран на нивната спина. Ваздушен цистер достапува компресиран ваздух, давајќи им слобода на движење и доволно кислород за дишање за неколку часови. Маската е лесна, со чист вид и сигурно се фиксира, па затоа не треба да биде премногу уморителна за пожарниците да ја носят.
Битијата на пожарник е една од посебно опасните работи на оваа планета. Затоа, е суштейно важно да користат дисачки апарат или маска за заштита на дишњето. За пожарниците да бидат безбедни, овие машини треба секогаш да има правилна проверка и регуларно одржување. Понатаму, пожарниците мора да бидат обукани како и кога да го користат својот дисачки апарат. Пожарниците мора да ги земат брзи одлуки; неколку секунди можат да значат спасување или губење на чија што живот, како што е: 'да ли ќе го издигнеме овој лестов за још един до два фута?' Дисачките апарати ги заштитуваат од да бидат предизвикани од отровни димови, топлината и притискот на пожарот. Тој им помага да го извршуваат својот работа подобро, што спасува животи и имот.
Тогаш, немаше диспечки апарати достапни за овие почетни тимови за гасење на пожари и тоа беше забележано. Беа принудени да користат својот интелект и храброст за да се влегуваат во згради што се запалеле. Како што времето минуваше, и технологијата напредуваше, така и дисечкиот апарат. Промената од големите шлози и кутии од 1860 година до Елиша Грејевиот „мали преносен“ апарат што се приклучуваше со врзци над лицето беше неверојатна подобрување. Современите дисечки еквипmani - вклучувајќи зголемувачи на глас кои помагаат на гасачите да комуницираат меѓусебно, и дисплеи што ги држат информирани за околината во опасни ситуации. Тие се и радикално подобруваат во смисла на безбедност со нешта како што се тревоги што ја предупреждуваат гасачите кога нивниот воздушен припас станува рет.